راهیابی بلوز به شهر
موسیقی بلوز همراه با سیاهان جنوب آمریکا، در طول رودخانه میسیسیپی، کمکم از مزارع و روستاها به شهرها، بویژه نیواورلئان، ممفیس و سنت لوئیس راه یافت. رهبر گروه سیار بلوز، هندی W.C.Handy، با نوشتن ترانههای ممفیس بلوز در سال ۱۹۱۲ و سنت لوئیز بلوز در سال ۱۹۱۴ رشد و شکوفائی سبکهای جدید را خاطر نشان کرد. در سال ۱۹۲۰ اولین آلبوم گروه تحت عنوان Crazy Blues ضبط شد. دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ سالهای شکوفائی بلوز بود و تعدادی خواننده و موسیقیدان از طریق کنسرت و فروش آلبوم در جامعه سیاهان آمریکا به شهرت رسیدند. طی جنگ جهانی دوم بسیاری از سیاهان نوازنده بلوز به شهرهای شمالی مهاجرت کردند. پس از اتمام جنگ سبک جدبد Urban Blues بلوز شهری توسعه یافت. در اواخر دهه ۱۹۴۰ این سبک به وسایل الکترونیکی مجهز شد و درام نیز به سری گروه آنها که قبلا بیس ،گیتار الکتریک، پیانو و هارمونیکای تقویت شده در اختیار داشتند، افزوده شد. شیکاگو نیز مرکز فعالیت بلوز شد. با گسترش مهاجرت سیاهپوستان از جنوب به شمال، موسیقی بلوز نیز با آنها منتقل شد و در سبکهای مختلف توسعه پیدا کرد. در یکی از این سبکها که شیکاگو بلوز نامیده میشود، گیتار و هارمونیکا سازهای اصلی هستند. در سبک دیگر، ممفیس بلوز موسیقیدانانی نظیر B.B.King بیبیکینگ مطرح هستند که گیتار را با سازهای بادی بویژه ساکسیفون و ترومپت ترکیب کردهاند. با این حال سبک دیگری بنام دلتا بلوز، گیتار آکوستیک را ساز اصلی میدانند و بالاخره در تگزاس نوازندگان، گیتار الکتریکی سبک وزن را ابداع کردند که با کاپو (۱) و با هر ۴ انگشت و یا انگشت شست نواخته میشود.
لیستی از بزرگان سبک بلوز جهان
بسی اسمیت
دیوید هانیبوی ادواردز
پال باترفیلد
روی بیوکنن
لوئیزیانا رد
ما رینی
رابرت جانسون
بلایند لمون جفرسون
اسکیپ جیمز
ری چارلز
اریک کلپتن
آلبرت کالینز
ویلی جانسون کور
آلبرت کینگ
بی.بی. کینگ
بادی گای
تاج محل
جان مایال
گری مور
سَم مایرز
مادی واترز
تی-بون واکر
استیوی ری وان
جان لی هوکر